www.athas.fora.pl

Vasgard · Gość

Mam takie pytanko, czy ktos z was zna jakas gre PBF o starozytnosci, konkretnie o starozytnym rzymie??

aaa4

-A przy tym wcale nie jest jeszcze zgrzybialy, to lesny superman! - Takashi zasmial sie. - Gdy po rozstaniu z Gii objechalismy doline i wracalismy do domu, przebiegl przed nami w smudze swiatel, niby dostojny zajac, podskakujac chyzo, naprawde byl bardzo szybki. Poczatkowo wygladalo tak, jakby biegl z desperackim wysilkiem, aby uciec z kregu swiatla, ale mysle, ze po prostu demonstrowal nam stan swego zdrowia. To calkiem sympatyczny pomyleniec.

W moim dziecinstwie w dolinie zawsze byl tylko jeden staly wariat. Chociaz we wsi zylo kilku krancowo wyczerpanych nerwowo i debili, tylko jednego wszyscy uznawali za prawdziwego wariata. Nie zdarzylo sie, zeby kiedykolwiek powiekszala sie liczba takich oficjalnych wariatow, ani tez zeby ten jeden wariat znikal calkowicie z doliny. Wygladalo na to, ze wlasnie jeden wariat byl stalym komponentem spolecznosci doliny, niezbednym dla okreslenia jej specyfiki. Wydaje mi sie, ze wiele razy widzialem wymiane wariatow w dolinie, ktorzy, jak krolowie, zyli tu tylko pojedynczo. Ale od konca wojny role tego niezbednego samotnika przejal pustelnik Gii. Pogloski na temat pustelnika Gii przychodzila nawet sprawdzac policja z miasta. Oddzial miejscowych weteranow wojskowych urzadzil na niego polowanie w gorach, watpie jednak, czy naprawde go szukali; poza tym w glebi lasu czekalo na nich wiele powalonych drzew, pnaczy zamykajacych droge, miejsc podmoklych; las w glebi laczyl sie z puszcza dziewicza, gdzie nie mozna bylo wejsc i prowadzic poszukiwan, dlatego oczywiscie Gii nie schwytano. Na placu przed urzedem wioski (to znaczy w niecce na wprost naszego domu stojacego na gorze, dlatego siedzac na krawedzi dlugiego muru moglem obserwowac wszystko, co sie tam dzialo) oczekiwal zandarm za parawanem i przez caly dzien matka Gii plakala i jeczala chodzac i pelzajac na kolanach wokol tego ogrodzenia w czerwono-biale paski. Lecz nastepnego dnia, gdy zandarm opuscil doline, zmienila sie znow w zwykla wiejska kobiete i pracowala z usmiechem na twarzy.

Pustelnik Gii byl - jak to mowia w dolinie - czlowiekiem wyksztalconym, poniewaz skonczyl "szkole mlodziezowa", to znaczy wieczorowa, i pracowal jako zastepca nauczyciela. Pewnego razu grupa pijanych lobuzow, ktorzy wrocili z wojska, zaczaila sie i polowala na Gii wloczacego sie po dolinie i poszukujacego pozywienia. Po kilku dniach rankiem odkryto wiersz napisany przez pustelnika Gii na tablicy ogloszen na placu przed urzedem wioski, przeznaczonej do uzytku ruchu demokratyzacji wsi. Brat S. mowil, ze byl to wiersz Kenjiego Miyazawy, ale ja dotad nie znalazlem tego wiersza w dzielach zebranych poety Miyazawy.

Niezla dla was zabawa, polaczyliscie sie, by rzucac kamieniami. Dla mnie to smierc. Czy widzieliscie moje usta zacisniete i twarz blada, zmieniona?

Gdy czytalem ten tekst w wesolym tlumie przed tablica ogloszen, zastanawialem sie, o kim on mowil "dla mnie to smierc", kim w ogole byl ten, kto patrzyl na te wyblakla i zmieniona twarz? Zapytalem brata S., ale on zamiast odpowiedzi zacisnal usta, zbladl, zrobil dziwaczna mine, popatrzyl na mnie ostro, potrzasnal piescia i przegonil mnie.

-Zapytalem Gii - powiedzial Takashi - czy zycie pustelnicze w lesie nie jest przykre teraz, gdy do lasu wdziera sie bezlitosnie moc czlowieka. Zaprzeczyl zdecydowanie mowiac: "Nie, to moc lasu wzrasta coraz bardziej. Wies w tej dolinie wkrotce zostanie wchlonieta przez potege lasu." Naprawde -utrzymywal Gii - przez te ostatnie lata potega lasu niebywale rosnie i przytlacza doline, czego dowodem jest chocby to, ze runal po piecdziesieciu latach most na rzece bioracej swoj poczatek w lesie. Jesli pustelnik Gii jest naprawde wariatem, to chyba w tego rodzaju twierdzeniach nalezy dopatrywac sie nienormalnosci.

-Nie uwazam tego za nienormalne, Taka - wtracila sie dotad milczaca zona. - Ja tez w czasie jazdy autobusem czulam caly czas, ze moc tego lasu wciaz rosnie. Tak mnie przytloczyla, ze omal nie zemdlalam. Jesli bylabym pustelnikiem Gii, nie uciekalabym do tego przerazajacego lasu, wolalabym pojsc do wojska.

-Natchan, byc moze odczuwasz to samo co pustelnik Gii -powiedzial Takashi. - Mozna by sadzic, ze ludzie odczuwajacy tego rodzaju lek przed lasem sa krancowym przeciwienstwem tych, ktorzy traca zdrowe zmysly i uciekaja do lasu, ale sadze, ze z punktu widzenia psychologii naleza do tego samego typu.

Teraz te slowa pobudzily mnie do zastanowienia sie, co by sie zdarzylo; gdyby paki leku, ktore u zony wywolaly szorstka gesia skorke przed pojawieniem sie dzipa Takashiego, nadal sie rozwijaly. Ujrzalem w duchu obraz ogarnietej szalenstwem zony uciekajacej w glab lasu, ale zaraz przecialem lancuch skojarzen. Zaczalem jednoczesnie przypominac sobie zdanie, ktore napisal Kunio Yanagida: "Kobieta naga, tylko biodra okryte lachmanem, wlosy rude, oczy zielone i plonace... Byc moze niezwykle wazna wskazowka do wyjasnienia problemu jest fakt, ze wiejskie kobiety, ktore uciekaly i kryly sie w gorach, czesto cierpialy na zaburzenia poporodowe."

-Taka, jak myslisz, czy sprzedaja whisky w dolinie? - zapytalem powo